Φθινόπωρο εξορίας

Σε μια του Βέλγιου ακτή παντέρημη και κρύα, 

 κάποια νυκτιά οικουμενική μ' έβγαλεν ένα τραίνο 

και χάθηκε, σφυρίζοντας στριγγά μέσ' στα σκοτάδια,

αφήνοντάς με στο σταθμό κατάμονο και ξένο. 

Ώ! πόσο ήταν πένθιμος κι αγριωπός ο τόπος..

Τις μέρες, μόνη συντροφιά το πέταγμα ενός γλάρου...

Τις νύκτες, ο αδιάκοπος ο ρόχθος των κυμάτων..

 και, μακριά, τ' απόκοσμο το φως αγνώστου φάρου.

Κ' έζησα εκεί  ολάκερο χειμώνα εξορίας, 

ανάμεσα σ' απλο'ι'κούς ψαράδες που ιστορούσαν

θαλασσοπεριπέτειες τα βράδια που γυρνούσαν,

ενώ εγώ απ' το θαμπό το τζάμι της ταβέρνας

εκοίταζα με σπαραγμό τα φωτεινά καράβια 

που -- μακριά -- παλεύανε με τα υγρά σκοτάδια..  

          

      Τα αισθήματα του τραγούδησε ο Ουράνης σε μια ατμόσφαρα κρύου βορεινού φθινοπώρου: 

 

   Ένα τρένο έβγαλε τον Κώστα Ουράνη κατάμονο και ξένο σε μια ακτή  του Βελγίου: τις μέρες   με μόνη συντροφιά το πέταγμα ενός γλάρου και τις νύκτες το απόκοσμο  φως ενός φάρου. Μπροστά του η φουρτουνιασμένη Βόρεια θάλασσα, που τα κύματά της στις νύκτες με το ρόχθο που έκαναν  πηγαινοέρχονταν έχοντας το σχήμα του κυλίνδρου ( ( κυλινδάν ) και έτσι ο τόπος με τις θαλασσοπεριπέτειες ήταν πένθιμος και αγριωπός. ( Βλέπε και την αφήγηση του ποιητή για τους Φλαμανδούς).

Λεξιλόγιο: 1) ρόχθος ο θορυβώδης ήχος των κυμάτων της θάλασσας .. Ετυμ. ρόχθος (μεταγενέστερο), αρχαίο:  ροχθώ = θορυβώ για κύματα. 2) κυλινδάν: είναι τύπος ποιητικός που σημαίνει την τροχιά του κυλίνδρου που κάνουν τα κύματα.