3) Θύμησες

          

" Του φίλου μου κ. Παύλου Νιρβάνα '' 

Σας νοσταλγώ,  χαράματα σ' Ελληνικά ακρογιάλια.. 

 

Με χίλιες ξύπναγε φωνές στα περιβόλια  η φύση: 

πουλιά, τζιτζίκια, θρο'ι'σματα των δέντρων στον αγέρα, 

γόγγοι μαγκανοπήγαδων, γκαρίσματα γα'ι'δάρων, 

κοκόροι που χαιρέταγαν την γαλανήν ημέρα. 

 

Φλοίσβοι απαλοί της θάλασσας  πάνω στον ίσιο άμμο,  

γέλια παιδιών που λούζονταν στων κρύων νερών το χάδι 

και το τραγούδι του ψαρά που μακριά ακουγότανε,

να μάσει το νυκτερινό πού 'ριξε παραγάδι...

 

 Ω  ακρογιάλια Ελληνικά σ' εαρινές αυγές, 

 χρώματα ρόδινα, δροσιές, αρώματα, γαλήνη,

ήλιε γλυκειέ! Ώ νά 'τανε, σα μια αραγμένη βάρκα,

 νά 'χε η ξενιτεμένη μου ψυχή εκεί πέρα μείνει...