2023-10-20 12:05
1) Πάνω από λίμνες, πάνω από κοιλάδες, από βουνά, από δάση, από σύννεφα, από θάλασσες, πιο πέρα από τον ήλιο, πιο πέρα απ' τους αιθέρες, πιο πέρα κι απ' τα πέρατα του έναστρου ουρανού,
2) πνεύμα μου, εσύ κινείσαι με σβελτάδα, και σαν καλός κολυμβητής που μέσ' στα κύματα λιγώνεται, σχίζεις χαρούμενα το βαθύ άπειρο με άφατη και άγρια ηδονή..
3) Πέτα μακριά από τούτα τα νοσηρά μιάσματα πήγαινε να εξαγνιστείς ψηλά μέσ' στον αέρα, και πιες σαν θεϊκό κι αγνό πιοτό, τη λαμπερή φωτιά που το διάφανο διάστημα γιομίζει.
4) Πέρα απ' την ανία και τις ατέλειωτες τις θλίψεις που με το βάρος τους φορτώνουν την ταραγμένη ύπαρξή μας, μακάριος είναι αυτός που ορμά με δυνατά φτερά σε τόπους λαμπερούς, γαληνεμένους.
5) Αυτός που οι στοχασμοί του, σαν κορυδαλλοί, ελεύθερα το πρωϊνό στους ουρανούς πετάνε, που πάνω απ' τη ζωή πλανιέται και χωρίς κόπο νιώθει των άλαλων πραγμάτων και των ανθών τη γλώσσα. << Άνθη του κακού >>
Λεξιλόγιο: 1) συσσώρευση είναι η ατέλειωτη απαρίθμηση
Ο κόσμος που περιγράφεται είναι γεμάτος λουλούδια, που όμως είναι άνθη του κακού. Η ποιητική ιδιοφυϊα.μετατρέπει τα άνθη του κακού σε απλά άνθη.Το ποίημα αρχίζει με προσθήκες εννοιών, που όμως αναβάλλουν να δώσουν την απάντηση στο ερώτημα: τί υπάρχει πάνω ή συνειδητοποιήσουμε ότι οι ποιητικές δομές φορτίζουν τις λειτουργικές λέξεις που πέρα από όσα απασχολούν τον αφηγητή; Οι επαναλήψεις μας βοηθούν να επαναλαμβάνονται. Ενώ ο ευθύς λόγος μας εκπλήσσει.
