13) Δράμα

Στου Πλουμανάκ τους άγριους τους βράχους καθισμένος, 

κοιτάω ρεμβός τη σκοτεινή ν' αφρίζει τρικυμία:

ο ουρανός είναι τεφρός, η θάλασσα είναι μαύρη  

και τα θολά τα κύματα κυλάνε με μανία. 

 

Είναι μια χειμωνιάτικη και πένθιμη μια μέρα:

η ακρογιαλιά είν' έρημη κ' είναι σπαρμένη φύκια,      

στους άμμους, σα ναυάγια, είναι ριγμένες βάρκες  

και στο μικρό χορεύουνε το μώλο δυο κα'ι'κια

 

Ριπές  βροχής τη Θάλασσα τη Βόρεια μαστιγώνουν 

κι ο παγερός ο άνεμος ουρλιάζει στην ακτή, 

καμιά γύρω δε φαίνεται ανθρώπινη ψυχή..

 

μονάχα μία Βρετανή, ψηλή, μαυροντυμένη,--

ακίνητη σαν άγαλμα κοντά στην παραλία--,

τη θάλασσα την έρημη κοιτάζει μ' αγωνία.

               Αχτές του Βορρά (1915)                                                                                         

Λεξιλόγιο:  ρέμβη ( χωρίς πληθυντικό), ο ρεμβασμός, η αναπόληση, / σχηματισμός του ρέμβω - ρέμβομαι/, βλέπε ρεμβάζω, που όμως μαρτυρείται ως μεταγενέστερο..

 

 Ο Κώστας Ουράνης καθισμένος στους  άγριους βράχους του Πλουμανάκ , στη Βόρεια θάλασσα, κοιτάζει με αγωνία την  ερημιά της με τ' αφρισμένα  και θολά κύματα της τρικυμίας να κυλούν με  μανία.. Χειμωνιάτικος και βροχερός ο καιρός, ερημιά στην ακρογιαλιά με φύκια  σπαρμένη, στους άμμους βάρκες και στο μώλο δυο κα'ι'κια που χορεύουνε..  Κτυπούν αλύπητα κατά ριπές βροχής τη Βόρεια θάλασσα και ο παγερός ο άνεμος λυσσομανά στην ακτή, ενώ γύρω δε φαίνεται ανθρώπινη ψυχή. Μόνο  μια γυναίκα σαν άγαλμα ντυμένη κοιτάζει με αγωνία την μανιασμένη θάλασσα.