ΝΟΣΤΑΛΓΙΕΣ

Μοιάζω τους γέρους ναυτικούς με τις ρυτιδωμένες  

και στις σφιγγώδεις τις μορφές, που είδα στην Ολλανδία, 

παράμερα στων λιμανιών τους φάρους καθισμένους,

να βλέπουνε, αμίλητοι, να φεύγουνε τα πλοία.

Τα μάτια τους, που είχανε δει κυκλώνες και ναυάγια,

λαχταριστά, νοσταλγικά  τα παρακολουθούσαν,

καθώς σηκώναν τις βαριές που τρίζαν άγκυρές τους 

και μπρος στους φάρους ήρεμα, πελώρια περνούσαν.

Σε λίγο στην απέραντη τη θάλασσα αλαργεύαν 

και χάνονταν, αφήνοντας στην πορφυρή τη Δύση

έναν καπνό, που αυλάκωνε τον ουρανό πριν σβύσει:

κι όμως οι γέροι ναυτικοί, ακίνητοι στους φάρους,

με τη μεγάλη πίπα τους σβησμένη πια στο στόμα,

 

προς τα καράβια πού  'φυγαν εκοίταζαν -- ακόμα...

 

Ο Κώστας Ουράνης μοιάζει με τους γέρους  ναυτικους πού ' χαν ρυτιδωμένο πρόσωπο και σκληραγωγημένη τη μορφή τους.  Τους είδε στην Ολλανδία να κάθονται στους  φάρους των λιμανιών και  να παρακολουθούν αμίλητοι την αναχώρηση των πλοίων, την ώρα που παρατηρούσαν τις βαριές  τους άγκυρες, για να ξεκινήσει το καράβι..Σε λίγο χάνονταν στην απέραντη θάλασσα αφήνοντας πίσω έναν τεράστιο καπνό. Κ' όμως οι γέροι ναυτικοί ακίνητοι στους φάρους κοίταζαν ακόμη τα καράβια να  αλαργεύανε.