11) Σοφία

Δεν είμαι  πια η μέλισσα που εδώ κ' εκεί πετάει 

απάνου από τον κάθε ανθό κι από το κάθε μύρο, 

μέσ' σ' ένα κόσμο λουλουδιών που η άνοιξη οργιάζει, 

δίχως ποτές να σταματάει μεσ' στον τρελλό της γύρο. 

 

Την καθε μέρα που περνάει  τη ζώ λαχταριστά, 

με μια ηδονή σοφή κι αργή, όπως κανείς ρουφάει 

 ένα κρασί  αχτιδόβολο και σπάνιο, γιατί ξέρω 

πως σαν αυτήν παρόμοια ποτές της δε γυρνάει. 

Έτσι,γαλήνιος, στωικός, και μόνο τ' ότι ζώ 

είναι για μένα μια κρυφή χαρά κι ένα μεθύσι, 

είτε στις πόλεις βρίσκομαι, είτε μέσα στη φύση. 

 Γιατί σε όλα δε ζητώ παρά την ομορφιά 

 και γιατί η γνώση της ζωής με έχει μαθημένο 

 να βλέπω όλη την άνοιξη σ' ένα κλαδί ανθισμένο                                    

   Ο τρελλός γύρος της μέλισσας πάνω από τον κάθε ανθό:  μέσα σ ' ένα κήπο λουλουδιών με την  Άνοιξη να πρωτοστατει με τον ιδιο τρόπο που κάποιος απολαμβάνει ένα σπάνιο κρασί. Γιατί η γνώση της ζωής τον έχει μάθει πως η ζωή είναι μια κρυφή ομορφιά..κι  ένα ακτιδόβολο και σπάνιο μεθύσι!... Η φύση κ'  ολόκληρη η Δημιουργία, ενα βίωμα  ευχαρίστησης: και μόνο το ότι ζει  κανείς είναι η πιο μεγάλη χαρά, αφού η γνώση της  τον έχει μαθημένο να βλέπει όλη την Άνοιξη σ΄ένα κλαδί ανθισμένο.