14) Τα Τραγούδια τ' ανείπωτα

 Είναι τραγούδια στην ψυχή του ποιητή που μοιάζουν

 με τα θαμπά τα δειλινά σ' ορίζοντες πλατείς, 

είναι τραγούδια που ως πουλιά μυριάδες τραγουδάνε --

όλα μαζί --- στις φυλλωσιές του δέντρου της ψυχής.

 Είναι τραγούδια αόριστα κι ανέκφραστα, ως η θλίψη

που στάζει αργά μεσ' στίς καρδιές μαζί με τη βροχή,

τραγούδια σαν τα εφήμερα τα ρόδα που μυρίζουν

και μαραμένα στις γωνιές πώχουν λησμονηθεί.

 Είναι τραγούδια αρμονικά και φευγαλέα, που ως ήχοι 

 μιας ξεχασμένης μουσικής στη μνήμη έρχοντ' οι στίχοι,

 τραγούδια που κυλάν αργά  σα γάργαρα νερά..

κ' είν' άλλα, ω'ι'μένα, ως κύματα πλατειά και βουρκωμένα,

 όπου βογκάν κι αφρίζουνε και σπάνε μανιασμένα, 

  σκάβοντας, βαθουλώνοντας σα βράχο την  καρδιά.  

 

Ο  Ουράνης έκλεινε αμέτρητη λαχτάρα στην ψυχή του, καθώς  τα τραγούδια αυτά τ' ανείπωτα μοιάζουν με το θαμπό χρώμα του δειλινού και  τους πλατείς ορίζοντες χάρη στον αντίχτυπο που έχουν. Είναι τραγούδια που ως πουλιά τραγουδάνε όλα μαζί  στις φυλλωσιές του δέντρου της ψυχής. Σαν τα εφήμερα τα ρόδα, που ευωδιάζουν τον τόπο ακόμη κι αν εκεί  μαραμένα έχουν λησμονηθεί.  Είναι αρμονικά και φευγαλέα ως ήχοι μιας ξεχασμένης μουσικής  στη μνήμη,  καθώς έχει συνδεθεί με τη μελοποίηση των στίχων . Είναι τραγούδια  αόριστα, όπως η θλίψη που στάζει αργά μεσ' στις καρδιές μαζί με τη βροχή... . Τραγούδια που κυλάν αργά σαν το γάργαρο νερό και σαν τα πλατιά τα κύματα που βουρκωμένα, κάνοντας θόρυβο,  σπάνε μανιασμενα σαν το βαθουλωμένο βράχο την καρδιά.. ..