Αρχείο άρθρων
2023-04-05 23:31
1) ΜΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΡΑΒΟΚΥΡΗ ...
2023-04-03 00:00
Βιογραφία: Ο Νίκος Γκάτσος, ποιητής και μεταφραστής, γεννήθηκε στην Ασέα Αρκαδίας, (1911-- Αθήνα 1992) όπου και τελείωσε το Δημοτικό σχολείο. Για το Γυμνάσιο μετέβη στην Τρίπολη, όπου γνώρισε τα λογοτεχνικά βιβλία και τις μεθόδους αυτοδιδασκαλίας ξένων γλωσσών. Έτσι όταν...
2023-03-30 00:00
Η θάλασσα ιστορικά είναι η μοίρα του Ελληνισμού./
Από τη χαραυγή της ιστορίας ως τις ημέρες μας η εθνική μας ζωή, σ' όλες τις εκφάνσεις της, είναι στενά δεμένη με τη θάλασσα. .Σ' αυτήν οφείλουμε την ιστορία μας. Σ' αυτην οφείλουμε την οικονομική και την...
2023-03-17 12:49
Στο σπίτι μας σα γύριζα, παλιά, το πατρικό,
οι ορτανσίες της αυλής ήταν παραταγμένες
ωσάν μικρές μαθήτριες για μιάν υποδοχή
με ρόδινα και γαλανά φορέματα ντυμένες.
Και τα λουλούδια θριαμβικά που ανθίζαν στα πεζούλια,
καθώς η αύρα τ' άπειρα κεφάλια τους κινούσε,
ήταν σαν...
2023-03-09 15:02
Είμαι σαν πάρκο δροσερό, που ζεύγη ερωτεμένα
περνάνε αργά και χαρωπά, κρατούμενα απ' τα χέρια,
είμαι σά μια δεξαμενή γεμάτη πυκνούς ίσκιους,
που στα νερα της έρχονται νά πιούνε περιστέρια.
Είμαι σα μια θεόρατη και φουντωμένη λεύκα,
όπου...
2023-03-06 20:14
Πρωΐ.--Και καθώς άνοιξα διάπλατα στην ημέρα
άξαφνα το παράθυρο και στάθηκα ορθός,
Άνοιξη, μπήκες μέσα μου μαζί με τον αγέρα,
τις μυρωδιές, τα χρώματα και το ιλαρό το φως.
Άνοιξη, μπήκες μέσα μου και φούσκωσε σα δέντρο
από χυμό υποσχετικό και πλούσιο το κορμί μου,
-- άκουσα μέσα μου...
2023-03-06 10:07
Αλήθεια: δάση κα βουνά
υπάρχουνε στον κόσμο ακόμη;
Υπάρχουν οι μεγάλοι δρόμοι
που πάν σε μέρη αλαργινά;
Ανθίζουν πάντοτε οι βραγιές;
Στους κάμπους είναι φως κ' ειρήνη;
Κ' έμεινε λίγη καλωσύνη
μεσ' στις ανθρώπινες καρδιές;
Απίστευτα...
2023-03-06 08:46
Μοιάζω τους γέρους ναυτικούς με τις ρυτιδωμένες
και στις σφιγγώδεις τις μορφές, που είδα στην Ολλανδία,
παράμερα στων λιμανιών τους φάρους καθισμένους,
να βλέπουνε, αμίλητοι, να φεύγουνε τα πλοία.
Τα μάτια τους, που είχανε δει κυκλώνες και ναυάγια,
λαχταριστά,...
2023-02-21 23:26
Σε μια του Βέλγιου ακτή παντέρημη και κρύα,
κάποια νυκτιά οικουμενική μ' έβγαλεν ένα τραίνο
και χάθηκε, σφυρίζοντας στριγγά μέσ' στα σκοτάδια,
αφήνοντάς με στο σταθμό κατάμονο και ξένο.
Ώ! πόσο ήταν πένθιμος κι αγριωπός ο τόπος..
Τις μέρες, μόνη συντροφιά το πέταγμα...
Προϊόντα: 21 - 30 από 63
